Običajno pravo i institut krvne osvete

Običajno pravo predstavlja jedan od najstarijih oblika pravne regulative koji se razvijalo kroz nepisana pravila i norme ponašanja koje su uspostavljene u najranijim zajednicama. Ovo pravo se zasnivalo na običajima koje su članovi društvene zajednice usvajali i prenosili sa generacije na generaciju. U nedostatku kodifikovanih zakona običaji su omogućavali održavanje društvenog reda i rešavanje sukoba unutar zajednice. Jedan od najpoznatijih normi običajnog prava bio je institut krvne osvete. Ona je predstavljala način održavanja ravnoteže i možemo reći „pravde“ unutar zajednice koja se ogledala u tome da se ubistvo ili povreda uzvraćala istom merom prema počiniocu ili prema njegovoj porodici. Ovo pravilo je u najranijim periodima bilo duboko ukorenjeno u verovanju da se jedino osvetom može vratiti izgubljena čast i da se može uspostaviti ravnoteža unutar zajednice. Uzimajući u obzir važnost instituta krvne osvete u okviru rada analiziraćemo iz kog perioda i u kojim dokumentima i kada se prvi put pominje krvna osveta, koja su njena obeležja, kao i njene dve ustanove ¬ besu i umir jer se u njima mogu pronaći određeni elementi za njeno suzbijanje, pošto su pomenute ustanove, po svom nastanku i nameni, možemo reći, protiv ovog običaja.