Fenomen četvrtog mesta u sportu kroz društvenu i medijsku prizmu: Olimpijske i Paraolimpijske Igre

Kompleksnost svakodnevnog života, koji donosi bezbroj izazova, sučeljavanja, prepreka, naravno i lepih trenutaka, svakako nadilazi pojednostavljenu sliku kakva je vidljiva u javnom prostoru samo na osnovu finalnog „proizvoda”. Sport je segment društva u kojem se jasno vidi rezultat, na osnovu kojeg se rangiraju više ili manje uspešni, ali je više nego surova granica od koje se neuporedivo manje ceni uloženi napor i ne vrednuje adekvatno značaj rezultata koji je ostvaren, kroz medije i društvo. Ta linija razdvajanja je postavljena najčešće ispred četvrtog mesta i simbolizuje se kroz dodeljivanje medalja i drugih priznanja onima koji se plasiraju iznad, kao i mnogo izvesniju mogućnost zaborava za druge. Kroz istraživanje vezano za jugoslovenske i srpske sportiste kojima je na Olimpijskim i Paraolimpijskim igrama najveći uspeh četvrto mesto (ukupno 75 olimpijaca i 13 paraolimpijaca), kao i kasnije razgovore sa nekima do njih, osvetljava se ovaj globalni fenomen, koji prožima svet sporta, ali i druge vidove društva, ujedno i čuvaju od zaborava visoki rezultati sportista sa ovih prostora. Posmatrajući odgovore na ključno pitanje, jasno je da kod sagovornika uglavnom provejava seta, odnosno žal za propuštenom prilikom da se osvoji medalja, često pomešan i sa ponosom, naročito kada se taj rezultat sumira iz današnje perspektive, odnosno protokom vremena, imajući u vidu da je to takmičenje koje sportisti najčešće smatraju najvišim dostignućem. „Biti četvrti” je fenomen koji traje, nema kraja i jedinstven zaključak – i koji iznova dobija neke nove junake.