Zdravstveno osiguranje i njegovo regulisanje u Republici Srbiji

Razvojem ekonomije i društva, visoko razvijenu proizvodnju i savremene ekonomske odnose gotovo je nemoguće zamisliti i ostvariti bez obavljanja delatnosti osiguranja. Sa pojavom robno-novčanih odnosa i klasnog društva otpočinje se sa obavljanjem delatnosti osiguranja, koje je u svom razvojnom putu doživelo brojne promene, ali je u suštini njegova osnovna funkcija ostala ista - zaštita lica i imovine. Da je osiguranje neophodno pokazuje i činjenica da je ono u stalnom razvoju, bez obzira na karakter društveno-ekonomskih i političkih odnosa. Osnovne funkcije osiguranja su univerzalne i kao takve izuzetno značajne za svako društvo, bez obzira na društveno-politički sistem. Socijalno osiguranje pojavilo se krajem XIX veka, a prvi put je uvedeno u Nemačkoj 1883. godine. Nakon toga ono biva prihvaćeno i u Austriji, Norveškoj, Holandiji, Luksemburgu, Finskoj, Mađarskoj i Engleskoj, a tek 30. tih godina XX veka i u SAD, Kanadi i zemljama Južne Amerike. Posle Drugog svetskog rata socijalno osiguranje postaje prihvaćeno i u sve većem broju zemalja Afrike, Azije i u drugim delovima sveta. U Srbiji ovo osiguranje se javlja 1922. godine, kada je donet Zakon o osiguranju radnika. Sistem socijalnog osiguranja u međuvremenu je stalno usavršavan, tako da se danas u mnogome razlikuje od početnih oblika socijalnog osiguranja. Savremeni sistem socijalnog osiguranja karakteriše organizovana zaštita kojom se obezbeđuje materijalna i socijalna sigurnost čoveka u slučaju ugroženosti njegovog zdravlja, smanjenja radne sposobnosti, starosti i nezaposlenosti. Osnovni vidovi socijalnog osiguranja su: zdravstveno osiguranje, penzijsko i invalidsko osiguranje i osiguranje za slučaj nezaposlenosti. U ovom radu biće obrađen samo jedan aspekt socijalnog osiguranja - zdravstveno osiguranje, kao i pitanje kako je ono uređeno u Republici Srbiji.